Το κύμινο είναι ο αποξηραμένος σπόρος του φυτού Κούμινον το κύμινον μέλους της οικογένειας του μαϊντανού.
και έχει χρησιμοποιηθεί από τους αρχαίους χρόνους,οι σπόροι του κύμινου έχουν αναφορές σε αρκετές κοινωνικές τάξεις του Νέου Βασιλείου, σε αρχαιολογικούς χώρους των αρχαίων Αιγυπτίων.
Στον αρχαίο Αιγυπτιακό πολιτισμό, το κύμινο χρησιμοποιήθηκε ως καρύκευμα και ως συντηρητικό στην ταρίχευση.Το κύμινο ήταν στην αρχαία Κρήτη ένα σημαντικό μπαχαρικό για τον Μινωικό πολιτισμό. Αρχικά καλλιεργήθηκε στο Ιράν και στην περιοχή της Μεσογείου.
Οι αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν το κύμινο στο τραπέζι, σε δικό του περιέκτη (όπως συχνά διατηρείται και σήμερα το πιπέρι) και αυτή η πρακτική ακόμα συνεχίζεται στο Μαρόκο.Το κύμινο, χρησιμοποιήθηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό, στην κουζίνα της αρχαίας Ρώμης.
Στην Ινδία, έχει χρησιμοποιηθεί για χιλιάδες χρόνια ως παραδοσιακό συστατικό των αναρίθμητων kormas,masalas, σούπες και αποτελεί τη βάση πολλών άλλων μειγμάτων μπαχαρικών.
Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τύποι κύμινου, αλλά οι πιο γνωστοί από αυτούς είναι το μαύρο και το πράσινο κύμινο. Και οι δύο από αυτούς τους τύπους χρησιμοποιούνται στην Περσική κουζίνα.

Το κύμινο χρησιμοποιείται και ως φαρμακευτικό φυτό, ως χωνευτικό, καθώς επίσης και για την αύξηση του σιδήρου στο αίμα στην αναιμία και τη μείωση των συμπτωμάτων στο κοινό κρυολόγημα.

Το κύμινο είναι πλούσιο σε φυτοστερόλες, χημικές ουσίες των φυτών που είναι γνωστό ότι αναστέλλουν την απορρόφηση της χοληστερόλης στο σώμα. Το κύμινο ως αφέψημα θεωρείται πως τονώνει την καρδιά και συμβάλλει στη μείωση της ταχυπαλμίας, ενώ δρα σπασμολυτικά σε πόνους κολικού. Συνιστάται για την αντιμετώπιση της ανορεξίας αφού «ανοίγει» την όρεξη, της δυσπεψίας –βοηθά στη χώνεψη–, των πόνων της περιόδου αλλά και των σπασμών του στομάχου. Επιπλέον «διευκολύνει» την ομαλή και σε τακτικά χρονικά διαστήματα εμφάνιση της έμμηνου ρύσης και αυξάνει την έκκριση γάλακτος κατά το θηλασμό.

Είναι ευεργετικό για το πεπτικό σύστημα. Ρυθμίζει τη λειτουργία του στομάχου και των εντέρων και κάνει καλό στη γαστρίτιδα, ιδιαίτερα με μειωμένη οξύτητα, σπασμούς του στομάχου, φλεγμονές του λεπτού εντέρου, μετεωρισμό, δυσκοιλιότητα.